Η δίκη πραγματοποιήθηκε στο πρωτοδικείο Amtsgericht Altona, παρά τη δήλωση που είχε κάνει ο πρόεδρος του δικαστηρίου, ότι όλες οι δίκες του G20 θα πραγματοποιούνται για λόγους ασφαλείας στο Sievekingsplatz. Ωστόσο και αυτή η δίκη έληξε με μία υπερβολικά σκληρή απόφαση. Η εισαγγελία κατηγόρησε τον 21χρονο, ότι αμέσως μετά το πέσιμο των μπάτσων στην πορεία στο Fischmarkt, αυτός δήθεν πέταξε 6 μπουκάλια προς το μέρος αστυνομικών και ότι πρόβαλλε αντίσταση κατά τη σύλληψή του. Αφότου ο δικαστής τόνισε, ότι ο κατηγορούμενος δεν είναι υποχρεωμένος να λάβει θέση απέναντι στην κατηγορία και ότι αυτό δεν θα ληφθεί εις βάρος του, ότι δηλαδή ο κατηγορούμενος μπορεί να πει κάτι μονάχα εάν αυτός το επιθυμεί, ο δικηγόρος του κατηγορούμενου πραγματοποίησε αναλυτική ομολογία.
Στη συνέχεια, μίλησε και συμπλήρωσε την ομολογία του και ο κατηγορούμενος. Σύμφωνα με την ομολογία του ήρθε στο Αμβούργο για το G20, για να βρει μία κοπέλα, την οποία είχε γνωρίσει κάποιες μέρες νωρίτερα σε ένα φεστιβάλ. Κατά την άποψή του δεν ήταν δυνατό να εμποδιστεί η πραγματοποίηση του G20 και για αυτό το λόγο δεν είχε αρχικά σκοπό να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις. Φορούσε μία άσπρη μπλούζα, στην πλάτη της οποίας έγραφε ποιός είναι και ποιά ψάχνει. Όταν η αστυνομία επιτέθηκε στην πορεία και εκείνος είδε, πώς αστυνομικοί χτυπούσαν με τα γκλομπ γυναίκες και άντρες που βρισκόντουσαν στο έδαφος, ένιωσε εμπάθεια και θύμωσε. Άρχισε να φωνάζει στους αστυνομικούς, οι οποίοι και του έριξαν pepper spray στο πρόσωπο και στη συνέχεια εκείνος έτρεξε και ανέβηκε σε ένα ψηλότερο σημείο. Από εκεί άρχισε να πετάει τα μπουκάλια, ενώ η όρασή του ήταν περιορισμένη, αφού του είχαν ρίξει το σπρέι. Σκοπός του ήταν να παρακινήσει τους αστυνομικούς να αλλάξουν άποψη και να σταματήσουν να χτυπούν. Κατά τους 2 τελευταίους μήνες, τους οποίους βρέθηκε στη φυλακή, έμαθε τι σημαίνει μοναξιά και δεν θέλει να ξαναφέρει ποτέ τον εαυτό του ή την οικογένειά του σε μία τέτοια κόλαση. Γνωρίζει ότι η πράξη του ήταν χαζή και ότι και οι αστυνομικοί είναι άνθρωποι. Ο δικαστής τόνισε, ότι, αντίθετα με την άποψη του κατηγορούμενου, θεωρεί πως είναι σημαντικό να διαδηλώνει κανείς και να εκφράζει την άποψή του, για να μην κάνει η πολιτική ό, τι θέλει. Ωραία θα ήταν, εάν ο κατηγορούμενος είχε νιώσει εμπάθεια και για τους αστυνομικούς που είχαν διαταγή να βρίσκονται στην πορεία. Η εισαγγελία θεωρεί τις πράξεις για τις οποίες κατηγορείται ως βία άνευ ουσίας και ως απερίσκεπτη πράξη, ενώ ότι είναι εμφανές, πως ο κατηγορούμενος δεν είχε μεταβεί στο Αμβούργο για να κάνει μπάχαλα. Για το λόγο αυτό, ζήτησε 1 χρόνο και 6 μήνες ποινή με αναστολή 2 έτη. Η υπεράσπιση δεν ζήτησε κάποια συγκεκριμένη ποινή, αλλά σημαντική μείωση της ποινής και αναστολή 1 έτος. Ο δικαστής καταδίκασε τον κατηγορούμενο σε ποινή 1 έτους και 5 μηνών με αναστολή τα 2 έτη καθώς και πρόστιμο 500€ για τις „χήρες και τα ορφανά αστυνομικών“. Θεωρεί τον κατηγορούμενο συμπαθητικά αφελή και είπε ότι η παρουσία του στην πορεία με το μπλουζάκι του και το ροζ σακίδιό του ήταν „μάλλον εκκεντρική“. Ότι ο κατηγορούμενος είδε αδικίες, οι οποίες τον ώθησαν στο να πράξει αδικία – ο δικαστής δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να πραγματοποιήθηκαν αδικίες από την πλευρά της αστυνομίας. Ωστόσο το ίδιο το άτομο πράττει αδικεία όταν απαντά με βία στη βία. Αλλά ούτε και οι αστυνομικοί, παρά τα μέτρα προστασίας τους, δεν είναι πάντα πλήρως ασφαλείς απέναντι σε επιθέσεις. Η αντίσταση που προέβαλλε ο κατηγορούμενος ήταν μάλλον „φυσιολογική“. Μία γενική πρόληψη δεν είναι απαραίτητη.